"Merhaba,3 yıl önce bana ms(mulitpl skleroz) tanısı konuldu.Belçika doğumluyum ve üç yıl öncesine kadar hayatım eğlence parkından farksızdı, çok küçüktüm ve hayatımın değerini önemsemeyecek kadar kendimi kaptırmıştım.Türkiye'ye taşınmıştık.Karaman'da kendime yeni bir yol çizmiştim, yeni bir hayata başlangıç yapmıştım, her şey yolundaydı.Bir gün akşam televizyon izlediğim esnada sağ gözümde kara leke benzeri görmeyen bir bölge vardı.Aileme defalarca dile getirdim hatta üç gün boyunca geçmesini bekledim.Geçmediği için göz doktorundan randevu aldık ve ertesi gün muayeneye gittik.Doktor sadece bir şeylerin ters gittiğini söyledi, acilen Konya'ya sevk etti.Konya'ya gittik ve hastalığımın MS'e çok benzeyen bir hastalık olduğunu söylediler(hastalık; adem).Ve hastanede dört gün kortizon tedavisi gördüm.Daha fazla hastane psikolojisine dayanamayıp hastaneden çıkışımı yaptık.Evde günlerce kortizonu ağız yoluyla aldım.Bunu dile getirmek için hiç bir kelime yeterli gelmiyor.Hayatımın zor günleri için başlangıçtı adeta.İki yıl boyunca hiç bir etkisini görmedim ve hiç bir rahatsızlık duymadım ta ki geçen seneye kadar.Geçen sene baş dönmesi şikayetiyle yine doktora başvurduk.Karaman'daki doktorlar kesin ms tanısı koyup ağır bir kortizon tedavisini uygun gördüler.Gece 12de bu haberi aldım ve bir kez daha yıkıldım.Ailem mutsuzluğumu göz önünde bulundurarak ve de emin olmak için bir de konyada muayene olmamı istedi.Konya'da çok önemli bir doktorla görüştük.Tam olarak ms olup olmadığımdan emin olamadı ama daha çok ms'e benzediğini söyledi ve bizi bu dalda daha başarılı olan bir doktora yönlendirdi.Ki bundan önce de bir çok doktora görünmüş olmama rağmen biz bu hastalığı kabullenmemekte kararlıydık.Türkiye'de sadece bu dalda kariyerini çok iyi yerlere taşımış iki tane doktor var.Birisi İstanbul birisi Ankara'daydı, biz İstanbul'u tercih ettik.Doktora görünmek için 8 saat yol gitmeyi rahatlıkla göze almıştık.Doktora girmeden önce mutsuzluğum gözle görülüyordu, korkuyordum, tedirgindim "Ya bir şey çıkarsa? Ya hastaysam? Ya öleceksem? Hayatım boyunca bununla nasıl yaşayacağım? Artık ben hastalıklı bir insan mıyım? "sorularını susturamıyordum kafamda.Doktorun kapısına geldiğimizde ellerim terliyordu, gözlerimden endişemi herkes okuyor gibi hissediyordum.İçeri girdik, doktor MR sonuçlarımı dikkatlice inceledi.Bana birtakım kontroller yaptı.Ve gülümsedi.Annem ağlıyor, babam merakla cevabı bekliyordu.O an inanın ne hissettiğimi ben de bilmiyorum.Doktorum bana tam olarak ms hastası olmadığımı ama içimde bir yılan yattığını söyledi.Bunu 3 yıl içinde atlatma ihtimalim olduğunu söyledi, sadece bir ihtimaldi ki umarım öyle olur.
Ben bir ms hastasıyım ve bacaklarımı kaybetmek dışında da bir çok etkisini gördüm.Çok şükür ki kortizon tedavisi sonucunda tekrar sapasağlam ayağa kalktım.Geçen yaz tatiline kadar her ayımın en az 2 haftasını hastanede geçirdiğimi hatırlıyorum.Şuanda günlük iğne kullanıyorum.Kendime iğne yapacağıma üç yıl önce kimse beni inandıramazdı.Bir çok şey atlattım.Bir çok şey geçti başımdan.Stressiz bir hayat hayal ederken çok daha stresli bir hayatım oldu.Bunun devamında panik atak hastası oldum.Ölüm en büyük korkum.Okulumdan çok geri kaldığım günler oldu.İnsanların ne kadar acımasız olduğunu öğrendim.İnsanların arkamdan söylediklerini duydum.Hastalandım, iyileştim.Hastalandım, iyileştim.Türlü türlü ilaçlar kullandım.Grip oldum, ölecek kadar acı çektim.En ufak bir rahatsızlığımda yine düştüm.Yine kalktım.Birçok kişi kaybettim birçok kişi kazandım.Hayatımda yazıya dökemeyeceğim kadar çok şey değişti.Güçlüyüm ama yorgunum.Bir kız kardeşim var.Sağlığı yerinde, ailem yanımda, arkadaşlarım yanımda.Ben sapasağlamım.Hastalığım bana çok şey kattı.Ne kadar şımarık bir kız olduğumun farkına vardım, ne kadar kör olduğumu ve aslında hayatı yeni yeni tanımaya başladığımı farkettim.Bu hastalık bana zarar verdiği kadar çok şey kattı.Geceleri uykumdan uyanıp öleceğim diye ağladıklarım oldu.Sevdiklerime veda edeceğimi düşündüğüm oldu.Bir gün asla hiç bir şeyin eskisi gibi olmayacağına inandığım da oldu.Ama hiç bir şey olmayacak.
Allahıma, doktorlarıma, aileme ve kendime kalpten inanıyorum.Allah'ın kudretine inanıyorum.Kafamın içinde yaşadıklarımı, hislerimi ve gördüklerim, öğrendiklerimi size aktaramam.Sadece bunu bana veren Allaha şükürler olsun.Ondan herkes için sağlık diliyorum.Halâ bir ms hastasıyım ve hayatımı kimsenin hayatına değişmem.Ms hastaları için veya bu hastalıkla yeni tanışmış olanlar için şunu söyleyebilirim ki atlatıcaksınız, kötü günleri arkanızda bırakıcaksınız.On kez düşseniz de on kez kalkıcaksınız.Hayatın ne kadar acımasız olduğunu eminim benden çok daha iyi idrak etmişsiniz ve tanık olmuşsunuzdur.Zor olduğunun fazlasıyla farkındayım hatta inanmayacaksınız ama henüz 18 yaşındayım.Yanınızda sevdikleriniz varken ve sizin kalbinizde inanç varken size hiç bir şey olmayacağına söz verebilirim.
Doktorlarınıza güvenin.Ailenize inanın.Lütfen bu konuda hiç bir korkunuz olmasın.Her atak geçirdiğimde "işte yine başlıyoruz" diyorum.Bu hastalık ilk başta sizin düşmanınız olsa da ilerleyen zamanlarda dostunuz olacaktır bana inanın.Bana hayatı tanıtan, kendimi tanımamı sağlayan ve normal şartlarda başımdan geçmeyecek olan her şeye sebep oldu.Eğer hayatınızı ve hayatınızdaki bir çok kişiye biraz olsun sevgi besliyorsanız ölüme sebep olmayan bir hastalık sahibi olduğunuz için şükür etmelisiniz.Ölüme bu kadar yakın olmak varken kendinize bu kadar uzak olmayın.Yaşamak her şeyden daha güzel.Eminim ki iğne yemekten ve aç kalmaktan daha ağır bir fiziksel acıya maruz kalmayacaksınız.Umarım düşüncelerinize biraz olsun yön verebilirim.
Sevgilerimle"
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder